top of page
Foto van schrijverMichel De Hond

“Somewhere over the rainbow” open brief over Zwarte Piet

Prachtige ingezonden brief over Zwarte Piet in de Telegraaf vandaag. Volgens mij heeft de redactie van de krant zelf niet verder gelezen dan de eerste alinea. Het stuk staat namelijk op hun site onder de titel “Zwarte Piet moet blijven”, maar dat is niet de inhoud van het verhaal. De schrijfster identificeert zich aan het begin van de brief, als een Nederlandse vrouw met Surinaamse roots die voorstander is van Zwarte Piet (waarschijnlijk is dat de reden dat haar brief de Telegraaf heeft gehaald). Vervolgens vervolgt ze een prachtig betoog om voor- en tegenstanders te verbinden en daarbij vooral het feest uit te breiden met Pieten van andere kleuren. Wat mij betreft het beste stuk dat ik hier tot nu toe over las. En dat in De Telegraaf.

Zwarte Piet moet blijven

Over een paar weken arriveert Sinterklaas weer in ons land. Echter de Zwarte Pieten-discussie lijkt nog lang niet ten einde. VROUW kreeg een open brief van een Nederlandse vrouw met Surinaamse roots. Haar aandoenlijke zeer open brief dat werkt als een echte eye-opener willen we je niet onthouden. Lees en oordeel zelf. “Ik maak al 27 jaar discriminatie mee, toch wil ik dat Zwarte Piet blijft.”

 

“Hier spreekt geen politica, geen presentatrice, geen journalist. Hier spreekt een doodnormale burger. Een trotse Nederlandse, geboren en getogen in het mooie Utrecht, maar met Surinaamse roots. Iemand die als kind het Sinterklaasfeest met veel plezier heeft gevierd.

Iemand die al 27 jaar racisme en discriminatie aan den lijve ondervindt. Iemand die al jarenlang vecht hiertegen en vóór gelijkheid is. Iemand met een toekomstige kinderwens. Iemand die de Zwarte Pieten discussie het afgelopen jaar op de voet gevolgd heeft. Maar vooral iemand die zich ernstige zorgen maakt.

Ver-van-hun-bed-show

Als er één ding duidelijk is geworden de afgelopen 12 maanden, is het wel dat veel zwarte piet aanhangers niet meer zitten te wachten op een verhaal over het verleden, over de slavernij. Het is een ver-van-hun-bed-show. Voor hen is het te lang geleden. Ze vinden dat er niets meer aan veranderd kan worden. Het punt is dat de slavernij wel degelijk een donker en pijnlijk hoofdstuk is in de geschiedenis en dat dit diepe sporen heeft nagelaten voor onze donkere medemens die, helaas, tot op de dag van vandaag nog zichtbaar zijn.

Grimmige sfeer

Waar wij nu wél wat aan kunnen veranderen is de manier waarop we momenteel met elkaar omgaan. We leven in een land met 16 miljoen inwoners, een multiculturele samenleving. Wat nodig is om in verbinding te komen met elkaar is een realistische blik op het hier en nu.

Er heerst een grimmige sfeer. De afgelopen maanden is vooral de discussie op social media ontploft. Nu moet ik toch een tweedeling maken. Er zijn zowel donkere als blanke Nederlanders voor het behoud van de huidige Zwarte Piet. Daarnaast zijn er ook donkere én blanke Nederlanders voor aanpassing van Zwarte Piet.

Ruzie krijgen

De groep mensen die voor verandering of aanpassing van Zwarte Piet is, wordt met de grond gelijk gemaakt. Ik zie dat mensen online hun volgers verliezen, ruzie krijgen met vrienden en/of familieleden, omdat deze niet hadden verwacht dat de persoon in kwestie zich uit zou laten hierover.

Ik zie dat blanke Nederlanders die voor aanpassing zijn, als landverraders worden gezien. Ik zie dat BN’ers uitgescholden en bedreigd worden, omdat anderen vinden dat ze zich vooral bezig moeten houden met hun beroep en niet met deze maatschappelijke kwestie. Ik zie dat donkere medelanders gediscrimineerd worden, omdat ze een andere mening hebben over Zwarte Piet en begrip hiervoor proberen te kweken. Hoe kan men zich hierbij prettig voelen?

Angstaanjagende wijze

De groep mensen die Zwarte Piet willen behouden, gaat momenteel op zo’n angstaanjagende wijze te werk, dat we nu niet meer kunnen ontkennen dat racisme zijn hoogtijdagen viert in Nederland..

Ik doe al een jaar actief mee aan de discussie en heb talloze keren naar mijn hoofd gegooid gekregen dat ik een ‘klote aap’ of ‘kutneger’ ben. Ik zou geen recht van spreken hebben, omdat ik hier niet vandaan kom, ik moet niet zeuren.

Eigen land

De meest voorkomende reactie: dat ik terug moet naar mijn eigen land. Kwetsend. Pijnlijk. Denigrerend. Dit doet mij zoveel verdriet. Waarom?

Aangezien ik de schrijfster van dit artikel ben, kan ik alleen voor mijzelf spreken. Ik BEN Nederlands. Dit IS mijn land. Ik ben hier geboren en getogen. Ik heb hier gestudeerd, ik werk hier. Ik betaal belasting, net als ieder ander. Ik probeer mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij. Ik zeur niet. Ik KAN meepraten over racisme, want ik word al van kleins af aan gediscrimineerd vanwege mijn huidskleur.

Huidskleur

In de buurt waar ik opgegroeid ben, op school, op straat en zelfs in de supermarkt. Mijn vader is ook zijn hele leven gediscrimineerd op basis van zijn huidskleur en ik kan me al zijn voorbeelden maar al te goed herinneren.

De beste man is vorig jaar overleden aan de gevolgen van kanker. Precies rond deze periode, toen de discussie rondom zwarte piet al hoog oplaaide. Ik was toen ook actief aan het discussiëren, mee aan het denken over een oplossing en volgde het nieuws op de voet, maar heb toen alles laten vallen omdat er een periode van diepe rouw aanbrak.

Te bedreigen

Die periode is nog steeds niet voorbij, maar ik ben niet vergeten wat mijn vader mij altijd mee gaf; blijf vechten voor waar je in gelooft, want je bent even veel waard als elk ander mens. En met vechten bedoel ik niet de manier waarop men nu zwarte piet verdedigt, door te schelden, te discrimineren, te bedreigen, te veroordelen, maar door te blijven praten, inlevingsvermogen te tonen voor je medemens en vragen te stellen.

Ik schrijf deze woorden voor mij zelf, voor mijn lieve vader en voor alle andere mensen die zich afvragen hoe het toch zo ver heeft kunnen komen en die ieder mens als hun gelijke beschouwen.

Racisme

Ik HEB het Sinterklaasfeest met plezier gevierd vroeger en nooit de associatie gezien met racisme. Maar als ik kijk naar de huidige situatie, kan ik bijna stellen dat de reacties op de eventuele aanpassing van het Sinterklaasfeest racistischer zijn dan zwarte piet zelf.

Het vechten voor het behoud van Zwarte Piet valt voor velen onder het mom ‘vechten voor het behoud van een kinderfeest’. Want, wat zullen de kinderen wel niet denken? Hoe zullen zij een groene of blauwe piet gaan ervaren? Maar als het gaat om een kinderfeest waarbij er cadeaus worden uitgedeeld, lekker gesnoept word en liedjes worden gezongen, maakt het dan echt nog uit wat voor kleur de pieten hebben die alle cadeaus en lekkernijen uitdelen?

Radicale Piet-aanhanger

Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik denk dat de volwassenen meer problemen hebben met een gekleurde Piet dan kinderen. Maar wat geef je als radicale Piet-aanhanger mee aan je kinderen? Papa en mama vechten voor het behoud van ZWARTE piet, maar de ZWARTE overbuurman die een andere mening heeft, is een ‘rotneger’ die maar ‘terug moet naar zijn eigen land’.

Het is hypocriet. De discussie draait allang niet meer om zwarte piet. Het land dat vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel heeft staan, is veranderd in een land waarin je als ‘slecht’ bestempeld wordt als je de mening van een gekleurde Nederlander vertegenwoordigd of onderschrijft.

Blanke Nederlanders

Als de blanke Nederlanders tegen een kwestie zouden aanlopen waarin zij zich gekwetst voelen of graag aanpassing zouden zien, hebben zij dan niet het recht om zich uit te spreken? Ja zeker. Maar is het dan niet zo dat hun donkere medelanders, precies hetzelfde recht hebben? Ja. Alleen is het probleem nu dat wij, door velen, niet eens meer beschouwd worden als medemensen.

Er gaat hier pas verandering in komen zodra we alle inwoners van dit land ook echt als INWONERS zien, als burgers, als medelanders, ongeacht hun huidskleur. Het zijn geen toeristen, het zijn mensen die hier wonen en werken, die een Nederlands paspoort hebben en die soms van mening kunnen verschillen. En dat mag. Zolang we maar naar verbinding blijven zoeken en niet naar verdeling.

De toekomst

En mijn visie op Zwarte Piet in de toekomst? Ik hoop dat ik over een paar jaar met mijn kinderen op de bank zit op pakjesavond en als ze me dan vragen hoe het komt dat Sinterklaas allemaal gekleurde pieten om zich heen heeft, ik het volgende antwoord kan geven: “Sinterklaas vindt alle kleuren van de regenboog mooi en daarom wilde hij zich graag omringen met gekleurde pieten, zodat het Sinterklaasfeest nog gezelliger en kleurrijker wordt!”. Daarna kijk ik naar mijn lachende kinderen, die vol enthousiasme hun cadeaus openscheuren.

Kijk. Zo moeilijk is het niet.”

Geneviéve Hossenbux

 



Deel deze pagina:

31 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page