Als je – zoals ik de afgelopen dagen weer – in de media komt met het nieuws dat je kanker hebt, dan gebeurt er iets bijzonders: je inbox wordt overspoeld met ongevraagd (maar ongetwijfeld zeer goedbedoeld) advies. Het afgelopen jaar gebeurde dat al met een zekere regelmaat, maar de afgelopen dagen waren het er weer heel veel: tips om naast de reguliere behandeling (of zelfs in plaats van de reguliere behandeling) iets alternatiefs te doen of te gebruiken.
Nu is het niet zo dat ik totaal niet open sta voor alternatieve medische routes. Toen ik 17 jaar geleden na mijn dwarslaesie tegen de wil van mijn artsen in toch weer wilde lopen, werd ik vijf jaar bijgestaan door een kinesioloog. Het afgelopen jaar heb ik geëxperimenteerd met door derden aan mij aanbevolen wietolie, kurkuma, liposomale vitamine-C en zuurzak. Ik stopte met vleeseten en minderde met toegevoegde suikers. Dit alles omdat mij dit door allerlei mensen goedbedoeld werd aangeraden omdat er anekdotisch bewijs was dat het tumorgroei zou tegengaan: “mijn schoonvader was zes jaar geleden opgegeven, maar hij is er nog steeds omdat hij … gebruikt”. Soms deed ik het onder het mom van ‘baadt het niet dan schaadt het niet’.
Ondanks alle goede adviezen die ik het afgelopen jaar opvolgde bleken de kankercellen toch in mijn lymfeklieren te zitten en blijft het zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen. Aan de andere kant: vooralsnog ben ik er nog en ik ben heel benieuwd wat de uitslag van mijn volgende CT-scan zal laten zien.
Maar stel dat er onverhoopt ooit een moment komt dat mijn artsen in het ziekenhuis zeggen: “wij kunnen niks meer voor je doen”, en ik zou er dan behoefte aan hebben om in te gaan op het advies van die goedbedoelde mensen in mijn inbox: welk advies volg ik dan wel op en welke niet? Het gaat om tips uiteenlopend van twintig dagen in een speciale kliniek in Mexico, of het gebruiken van een hondenmedicijn of iets met heel veel cholesterol, of juist heel weinig. Op Google vind ik van alles, maar alleen op huis-tuin-en-keukenwebsites… niet vaak een universiteit met een onafhankelijk onderzoek over deze methodes. Ze hebben allemaal gemeen dat er iemand is die zegt er heel veel baat bij gehad te hebben. Maar wie weet is er helemaal geen correlatie tussen de toegepaste methode van de patiënt en diens wonderbaarlijke genezing. Soms gaan dingen nou eenmaal iets anders dan dat artsen voorspellen. Om echt te weten of een methode werkt is wetenschappelijk onderzoek nodig: ‘evidence based’ en dubbelblind getest.
Nu is er wel iets bijzonders met al die alternatieve routes. Er is (nog) geen bewijs voor. Als je er op doorvraagt komt dat volgens de tipgevers doordat de artsen of de farmaceutische industrie het tegenwerken. Er is blijkbaar zoveel belang bij het verkopen van dure kankermedicijnen zoals chemo, dat men goedkopere, betere en simpelere nieuwe oplossingen tegenwerkt. Maar weerhoudt dat een universiteit er echt van om een methode die heel veel wonderbaarlijke genezingen oplevert eens wetenschappelijk onder de loep te nemen? Zouden al die oncologen die dagelijks hun kankerpatiënten zien sterven , werkelijk een ander belang hebben dan het redden van zo veel mogelijk levens? Geloof ik echt dat een wondermethode voor het genezen van kanker de doofpot ingaat en door de patiënten zelf via internet mond tot mond moet worden doorgegeven?
Daar tegenover wordt gesteld dat chemo en bestraling eigenlijk alleen maar schadelijke methodes zijn met nauwelijks effect, die alleen maar worden toegepast om de medicijnindustrie winstgevend te houden. Toch vreemd dat er de afgelopen jaren steeds meer mensen zijn die kanker overleven (het zouden er meer mogen zijn, maar de cijfers gaan er wel op vooruit). Het zou fijn zijn als het standaard zou worden om eerst buiten het lichaam te testen of chemotherapie kans van slagen heeft, voordat het op de patiënt wordt toegepast: dat zeker… en ik geloof ook wel dat de medicijnfabrikant hier geen belang bij heeft. Dus wie financiert dit onderzoek dan? Maar goed… dat neemt niet weg dat chemotherapie regelmatig succes oplevert. Helaas bleek het niet bij mijn tumor te werken.
Er kan een moment komen dat ik desperaat ben en alles zou aanpakken dat me wordt aangereikt om in leven te blijven. Mocht dat moment ooit komen: hoe kies ik dan in hemelsnaam welk van de tientallen goedbedoelde adviezen in mijn inbox me gaat redden? Of zou het echt zo zijn dat ze ALLEMAAL werken, en desondanks ALLEMAAL worden tegengehouden om tot de reguliere methode toe te treden?