Als alles volgens plan verloopt begint aanstaande maandag mijn chemotherapie. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Ik moest daarbij denken aan het volgende verhaal dat ik vertel in mijn voorstelling ‘Voortschrijdend Inzicht’:
Mijn schoonouders waren 25 jaar getrouwd en wilden met al hun kinderen, plus hun aanhang op een cruise gaan. Ik moet eerlijk toegeven: voor mij was dit plan een combinatie van twee elementen die mij totaal niet aanspraken: om anderhalve week op een cruiseschip tussen de (met alle respect) bejaarden te zitten én om elf dagen lang op visite te zijn… bij mijn schoonouders. Bovendien zou ik precies tijdens deze reis jarig zijn en een hele leuke rolstoelbasketbalwedstrijd missen. Wellicht begrijpt u waarom ik een tikkeltje opzag tegen deze cruise.

Ik begon plannen te bedenken om onder de reis uit te komen: ik overwoog het tijdelijk uitmaken met mijn vriendin of mijn eigen ontvoering in scene zetten.
Maar uiteindelijk bedacht ik mij: ik moet er maar aan geloven en me over mijn negatieve gedachtes heen zetten. Anders wordt het helemaal verschrikkelijk… Vervolgens heb ik twee maanden lang elke dag tegen mezelf gezegd dat dit de leukste vakantie ooit ging worden. “Dit wordt de leukste vakantie ooit!” “Dit wordt de leukste vakantie ooit!”. Ik herhaalde het voortdurend. Ik ging zelfs aftellen tot de cruise. Nog een maand! Nog een week! Nog een paar dagen! Wat begon als ‘grapje’ ging na een tijdje echt zo voelen. Ik merkte dat ik me zelfs op deze reis ging verheugen.
Ik durf het bijna niet toe te geven: Uiteindelijk WAS het ook echt een van de leukste vakanties die ik ooit heb meegemaakt! En… het is nu nog maar 143 nachtjes slapen… dan gaan we wéér!! YES!
Aangezien dit destijds zo goed werkte, herhaal ik nu elke avond het volgende: “Dit wordt de beste chemo ooit!” “Dit wordt de beste chemo ooit!”
Nog 5 nachtjes.
Comments