Nog steeds stromen de lieve berichtjes binnen. Veel mensen laten mij weten veel vertrouwen te hebben in een goede afloop. Mijn kracht en optimisme zullen mij volgens hen helpen om deze nare ziekte te ‘overwinnen’.
Ik moet terugdenken aan negen jaar geleden. Het boek BETER van Maarten van der Weijden was net verschenen en in een boekwinkel interviewde ik hem over zijn verhaal. In het boek omschreef hij in detail zijn genezing van leukemie, en zijn overwinning op het open water op de Olympische Spelen in Peking. Maarten vertelde dat hij er een hekel aan heeft als mensen praten over het ‘overwinnen‘ van kanker. Dat zou betekenen dat de mensen die het niet redden verliezers zijn. Bovendien, hij vond zichzelf een luie patiënt. Hij had zijn hele ziekenhuisperiode op bed gelegen, terwijl zijn kamergenoten er alles aan deden zo fit mogelijk te blijven. Maarten overleefde, zijn kamergenootjes niet. Volgens Maarten is het overleven van kanker een kwestie van geluk. Je artsen behandelen jou, die doen het werk. Vervolgens slaan de medicijnen aan, of niet.
Het zou voor mij een prettig idee zijn: dat ik als patiënt enorm veel invloed kan uitoefenen op de uitkomst. Ik weet uit mijn revalidatieperiode dat ik het talent heb om nooit op te geven, optimistisch kan blijven onder moeilijke omstandigheden, lichtpuntjes kan zien in het pikkedonker. Allemaal eigenschappen die mij de komende periode zeker van pas gaan komen. Die de situatie in ieder geval draaglijker gaan maken voor mij en voor mijn omgeving. Wellicht ook wel een stukkie gaan bijdragen aan de goede afloop.
Remona en ik zijn ook al begonnen aan de voorbereiding op de behandeling (die hopelijk 7 januari gaat beginnen). Vitamines en supplementen, een gesprek met een diëtist met advies over optimale voeding als je chemo krijgt. Zorgen dat we door second and third opinions zo goed mogelijk weten wat de opties zijn. Alles dat me een extra zetje in de rug kan geven, is de moeite waard om te doen.
Maar ik zit wel in team Maarten. Uiteindelijk ben ik het met hem eens dat de medicijnen en mijn artsen de ziekte voor mij moeten overwinnen. Ik ben hun sparringpartner, supporter, coach en proefkonijn. En hopelijk degene die ze als eerste zal feliciteren als straks alles gelukt is.