Vaderliefde: ‘Thuiskomen was nog nooit zo leuk’
Presentator en theatermaker Marc de Hond (40) wist altijd al dat hij vader wilde worden, maar dan wel met de juiste persoon. Inmiddels hebben hij en vriendin Remona met behulp van ivf een dochter gekregen: Livia (1) en is hun zoon in aantocht. ‘Als alles goed gaat, zijn Livia en haar broertje straks een twee-eiige tweeling met anderhalf jaar ertussen.’
Bron: ‘Ouders van nu‘, tekst: Fleur Baxmeier foto’s: Cees Rutten
Wist je altijd al dat je vader wilde worden? ‘Ja, maar alleen als ik de juiste persoon tegen zou komen. Ik heb op mijn 12emeegemaakt dat mijn vader en stiefmoeder uit elkaar gingen. Dat was voor mij heel heftig, omdat het een pijnlijke en nare scheiding was. Dat wilde ik mijn eigen kinderen niet aandoen. Niet dat je alles van tevoren kunt voorspellen, maar ik wilde in ieder geval het gevoel hebben dat het voor het leven zou kunnen zijn. Ik heb heel lang gezocht naar een meisje met wie ik het lang kon uithouden, maar meestal werd ik na een paar weken of zelfs maar een paar dagen al gek van iemand. Misschien lag dat niet alleen aan die meisjes en was ik er zelf nog niet klaar voor, maar ik heb nooit gedacht: laat ik maar met minder genoegen nemen. Ook niet toen ik in 2002 een dwarslaesie opliep. Er zijn veel mannen met een dwarslaesie die linksom of rechtsom toch kinderen kunnen krijgen. Je weet pas of het lukt als je het gaat proberen. Daarbij speelt wel mee dat het voor de kwaliteit van je zaad niet goed schijnt te zijn om de hele dag te zitten, maar dat bleek bij mij uiteindelijk niet het probleem te zijn.’
Ben jij een strenge vader?‘Al voordat Livia er was, keken Remona en ik vaak naar andere ouders: die doen het goed, die pakken het minder handig aan. Ik vind niet dat ik boos hoef te worden over iets wat Livia niet begrijpt, maar ons doel is wel dat we straks kinderen hebben die naar ons luisteren. Ik vind het vervelend als ik gezinnen zie bij wie de kinderen de baas zijn. Om duidelijke grenzen te trekken, is het noodzakelijk dat je je kind af en toe even laat schrikken. En ja, dan moet ze soms even huilen. Dat is niet leuk, maar het is voor een goed doel. Remona heeft zich over al dit soort onderwerpen heel goed ingelezen. Ik zoek af en toe iets op internet op als ik iets niet snap of denk: hoe zit dat? Met slapen, bijvoorbeeld. Waarom is ze soms wakker als ze moet slapen en hoe ga ik daarmee om? Laat ik haar huilen of juist niet? De informatie op internet is trouwens vaak totaal verwarrend, want de ene zegt dat je je kind gerust kunt laten huilen en de ander dat huilen een misdaad tegen de mensheid is. Wij hebben gekozen voor een tussenweg waarbij we luisteren naar wat voor huilen het is. Is het aanstellerig huilen, dan trappen we er niet in. Horen we dat ze aan het doordraaien is, dan gaan we wel even naar haar toe.’
Zijn er ook dingen die lastig zijn als papa in een rolstoel?‘Ik weet nog dat ik mijn zusjes toen ze 2 of 3 jaar waren regelmatig meenam naar de dierentuin of de speeltuin. Met Livia ga ik nog niet zo snel in mijn eentje op stap. Met een rolstoel in en uit de auto is al en een exercitie. Laat staan als je er ook nog een kinderwagen en een kindje bij hebt. Af en toe breng ik haar wel eens naar de crèche of ik haal haar op, maar dat is een heel gedoe. De auto intillen, in het stoeltje wurmen, de kinderwagen achterin leggen. Stel dat ik ergens met haar naartoe ga, dan loop ik ook nog het risico dat er nergens een plek is waar ik haar zou kunnen verschonen. Ik ben daarom meestal met haar in de omgeving van ons huis. Dat is niet zo erg, maar het kan wel héél leuk zijn om ergens met haar naartoe te gaan. Livia was pas negen maanden toen we al een familie-uitje hadden naar Disneyland Parijs. Als je ziet hoe leuk ze dat vindt! Bij alles met dans en muziek, ging ze helemaal uit haar dak. Ik had zelf weinig meer met pretparken, maar ik kon ervan genieten hoe zij ervan genoot.’
Bestel Ouders van Nu
Vanaf september toert Marc door Nederland met zijn nieuwe theaterprogramma.