VIVA drinkt elke week een biertje met een leuke man. Deze week zitten we aan de bar met presentator, theatermaker en schrijver Marc de Hond (37) die momenteel in het theater te zien is met de reprise van zijn voorstelling ‘Scherven brengen geluk’.
UIT: VIVA 20/10/2015 – TEKST JASMINE GROENENDIJK – FOTO’S ANKE VAN DER MEER
Kom je hier vaak?
“Ik ga niet vaak naar de kroeg, maar hier in Café 1890 eet ik weleens met mijn vriendin. Na mijn middelbare schoolexamens kwam ik hier met vrienden. En als we met m’n voetbalteam gingen eten, was dat ook meestal hier. Alcohol drink ik niet.”
Heb je er een nare ervaring mee?
“Op mijn zestiende speelden we een drankspelletje op wintersport met school. Na wat shotjes raakte ik aangeschoten. Een paar jongens uit mijn klas deden vervelend tegen me, het stelde niks voor. Toch sloot ik mezelf op in de badkamer en kon alleen maar huilen. Toen legde ik de link tussen de drank en die overdreven reactie. Bovendien wilde ik – toen nog – premier van Nederland worden, dus het leek me beter om me alvast voorbeeldig te gedragen. In die tijd ging ik wel uit, met vrienden naar het Leidseplein in Amsterdam.”
Wat deed je op zo’n stapavond?
“Praten met meisjes. En dan meestal in m’n eentje naar huis. Uitgaan is voor mij nog steeds met leuke meisjes praten. Dat is mijn hobby.”
Hoe pak je dat aan?
“Gewoon een onzingesprek aanknopen. Het leukste is het als zij daar nog een schepje bovenop doet. Humor vind ik belangrijk.”
Heb je jouw vriendin ook aan een bar geschaakt met een onzingesprek?
“Nee, op het parkeerterrein bij een sportcomplex, vier jaar geleden. Ik was aan het trainen om met het Nederlands rolstoelbasketbalteam naar de Spelen in Londen te gaan, zij was aan het trainen om met atletiek naar Londen te gaan. Ik zette mijn spullen in de auto en toen kwam zij langslopen. ‘Sorry, mag ik wat aan je vragen?’ Kut, dacht ik, nu moet ik een vraag bedenken. ‘Welke sport doe jij?’ Dat leek me een vrij logische vraag. Ze was bezweet en het was koud, toch bleef ze lang staan praten. Daarna hoopte ik elke keer als ik ging sporten, dat ik haar weer tegen zou komen. Ik heb een half jaar achter haar aan gezeten en dat wierp uiteindelijk z’n vruchten af.”
Maakt het haar niet uit dat je in een rolstoel zit?
“In het eerste jaar was Remona weleens verdrietig. Ze wist natuurlijk waar ze aan begon, maar ze moest eraan wennen om mij in een rolstoel te zien. Ik had dit hoofdstuk al afgesloten, voor haar was het nieuw. Zij was het eerste meisje at dit ter sprake bracht bij me. Nu is ze eraan gewend en is het nauwelijks meer een issue voor ons. Ik kan alleen niet alle standjes van de Kamasutra even vlekkeloos uitvoeren.”
Je zegt dat het hoofdstuk voor jou is afgesloten, maar als sporter ben je je extra bewust van je lichaam. Hoe ervaar jij dat nu?
“Inderdaad, dat was ook altijd een reden dat ik niet dronk. In mijn voetbalperiode was ik keeper bij mijn club. Ik wist: als ik het laat maak én ga drinken, dan lukt het niet om de volgende dag fris te zijn. Toen ik twaalf jaar geleden een dwarslaesie kreeg (na een operatie aan een tumor in zijn ruggenmerg, red.), ben ik aan rolstoelbasketbal gaan doen. Sinds die tijd ben ik nog zuiniger op mijn lijf. De reden dat ik volledig zelfstandig ben, is dat m’n armen, schouders en handen het nog doen. Als ik een arm breek, ben ik dat kwijt. Ik kan er ook slecht tegen om ziek te zijn. Dan laat het stukje van mijn lichaam dat het nog doet me ook nog in de steek. Hoe minder je hebt, hoe erger het is als er iets stuk gaat.”
Heb je nooit de behoefte gehad om die controle die je over jezelf hebt even los te laten?
“Om dronken te worden, bedoel je? Nou, ik denk dat ik het geluk heb dat ik gave dingen meemaak. Iedereen heeft het nodig om af en toe uit de sleur te komen en bijzondere dingen mee te maken. Als eens in de zoveel tijd dronken worden die ontsnappingsmogelijkheid geeft, dan snap ik dat. Misschien als mijn leven kutter zou zijn, dat ik daar dan meer behoefte aan zou hebben.”
Wat zijn die bijzondere dingen in jouw leven?
“Ik sta op het podium met mijn theatertour ‘Scherven brengen geluk’, ik speel rolstoelbasketbal… allemaal dingen waarvan ik dacht dat ik ze met mijn handicap nooit meer zou kunnen. Ik wilde altijd tv-presentator worden. Nu zit het er dik in dat mijn droom – de Jack van Gelder van de Paralympische sport worden – werkelijkheid wordt: als het meezit, ga ik volgend jaar als verslaggever voor de NOS naar de Spelen in Rio de Janeiro. Voor mij is het heel natuurlijk om te kijken naar wat ik nog wel kan. Je kunt gefrustreerd blijven, maar voor mij is dat geen optie. Iedereen leeft in z’n eigen schijnwerkelijkheid. Het is maar net welk verhaal je jezelf wijsmaakt.”
(KROEG)CV
WIE: Marc de Hond (37, woont in Amsterdam samen met zijn vriendin, meerkampatlete Remona Fransen)
BEKEND VAN: Zijn dj-werk bij 3FM (1999-2006), het presenteren van ‘De Rekenkamer’ (2012-2014), zijn boek ‘Kracht’ over zijn dwarslaesie. Marc is de zoon van opiniepeiler Maurice de Hond.
NU: Zie je hem in de theaters met de reprise van zijn theatershow ‘Scherven brengen geluk’.
HANGT SPORADISCH IN DE KROEG MET: Zijn vrienden en vriendin.
STAMKROEG: Café 1890 in Amsterdam.
DRINKT: Spa blauw en thee.
ZOU EEN THEETJE WILLEN DRINKEN MET: Actrice Jennifer Lawrence. “Ik vind haar heel grappig.”
