Is het leven waard geleefd te worden als je na een ernstig ongeluk in een rolstoel belandt? Marc de Hond, theatermaker, vindt van wel. In zijn show Scherven brengen geluk getuigt hij openhartig en vaak met gitzwarte humor hoe het bestaan met een dwarslaesie meer dan menswaardig is.
TEKST: ARNO GELDER – ALGEMEEN DAGBLAD
Op het affiche van zijn voorstelling Scherven brengen geluk (foto onder) zit Marc de Hond (38) tevreden grijzend in zijn rolstoel. Begrijpelijk, want een uiterst schaars geklede brunette vleit zich wulps tegen hem aan.
Marc de Hond, zoon van de iconische opiniepeiler Maurice, wil maar zeggen dat ook de mens met een dwarslaesie lustgevoelens kent. ,,Een ernstige handicap en seks sluiten elkaar helemaal niet uit. In de voorstelling Lulverhalen van cabaretier Howard Komproe ben ik heel openhartig geweest over seks en liefde.”
In zijn show Scherven brengen geluk maakt hij er ook rake grappen over: ‘En seks zonder condoom, hè. Want wie heeft er nou én een dwarslaesie én een soa…’
Marc de Hond, die al 4 jaar een relatie heeft met meerkampster Remona Fransen, toert vanaf oktober weer met die voorstelling door het land. Daarin vertelt hij over zijn leven voor en na de dwarslaesie. Die liep hij in 2003 op als gevolg van een medische misser: bij het verwijderen van een tumor in zijn ruggenwervel bleef een bloeding in het ruggenmerg onopgemerkt.
Wat is erger: aan een rolstoel gekluisterd zijn, of de zoon zijn van Maurice de Hond?
,,Een dergelijke handicap geeft je volledig het recht ongelukkig te zijn, maar daar kies ik niet voor. Ik was destijds 25, had nog een heel leven voor me. Maar ik realiseerde me dat ik niet moest blijven steken in wat er met mij was gebeurd, maar hoe ik er mee om moest gaan. Natuurlijk, de dwarslaesie en ik – het is niet bepaald liefde op het eerste gezicht, maar ik richt me op wat ik nog wel kan. En dat is veel.”
Hippe rolstoel
Met zijn Quicky, een hippe rolstoel met gouden wielen (‘Ik kan zo bij de Toppers aanschuiven…’), kan hij uitstekend uit de voeten op het podium. Ooit regelde hij tijdens een avond 150 rolstoelen waarin de bezoekers dienden plaats te nemen om aldus zijn belevingswereld dichtbij het publiek te brengen.
Met de zaal schept hij altijd een speciale band. Ook lotgenoten komen naar zijn programma, al neemt Marc de Hond het woord ‘lot’ nooit in de mond. ,,Tegenslagen horen bij het bestaan. Je begint doorgaans met een compleet functionerend lichaam – met het klimmen der jaren verlies je tal van functies, óók voor je 75ste hoor. Dat heeft niks met het lot te maken.”
Het is die nuchterheid, in combinatie met een zwartgekarteld gevoel voor humor, die hem niet tot een dwingende prediker met een wurgend blijde boodschap maakt. Zijn ‘eerste zelf geproduceerde drol was een feest’, hij ‘loopt beter dan dat hij zingt’ en hij stelt zich de vraag wat erger is: gekluisterd aan een rolstoel of de zoon van Maurice de Hond zijn?
Marc de Hond: ,,Ik wil tonen dat de mens heel goed in staat is om met tegenslag om te gaan. Een troostende gedachte. Bovendien ben ik een groot deel van mijn leven zeer gelukkig. Ik heb dingen gedaan die ik anders nooit had gekund: spelen in het Nederlands rolstoelbasketbalteam, een boek geschreven, Kracht, over mijn revalidatie. En op het podium als theatermaker. Lachend: ,,Al zal ik nooit een stand up comedian worden…”
FOTO ANP KIPPA